Broń na wojnie w Ukrainie: Czołgi • Artyleria • Samoloty

Jestem zawiedziony książką autorstwa Martina J. Dougherty'ego.

Na żadnej ze stron nie znalazł choćby jeden rodzaj/model broni przekazanej przez Polskę - gdyby nie polski wydawca "Alma-Press" przygotował krótki aneks i wzbogacił tekst o dodatkowe informacje np. o czołgach T-72M1/M1R i PT-91 Twardy, polski czytelnik nie dowiedziałby się, że przekazaliśmy: armatohaubice Krab i Goździk, czołgi: Leopard 2A4, T-72M1/M1R i PT-91 Twardy, systemy przeciwlotnicze: Piorun, Osa, Newa, samoloty Mig-29, karabinki Grot, kołowe transportery opancerzone Rosomak i bazujące na nich moździerze Rak i wiele innych rodzajów sprzętu oraz wyposażenia.

Czytelnik angielskojęzyczny, czytając oryginalne wydanie, owszem dowie się, ponieważ są wymienione systemy uzbrojenia przekazane przez Amerykanów, Niemców itd. - według Martina.

Nie mogę dać wyższej oceny wydawca (Alma Press) zrobił co mógł, ale autor (Dougherty) wykazał się skrajnym brakiem rzetelności. Dlatego taka ocena, a nie inna.

Jestem zawiedziony książką autorstwa Martina J. Dougherty'ego.

Na żadnej ze stron nie znalazł choćby jeden rodzaj/model broni przekazanej przez Polskę - gdyby nie polski wydawca "Alma-Press" przygotował krótki aneks i wzbogacił tekst o dodatkowe informacje np. o czołgach T-72M1/M1R i PT-91 Twardy, polski czytelnik nie dowiedziałby się, że przekazaliśmy: armatohaubice...

Spodziewałem się książki co najwyżej przeciętnej, a dostałem jeszcze mniej niż oczekiwałem. Martin J. Dougherty przygotował tę książkę po przysłowiowych łebkach i odnoszę wrażenie, że wiele opisów prezentowanej broni znalazło się w niej tylko dlatego, że była okazja aby wykorzystać te same grafiki, które ukazały się w trzech innych publikacjach (!). Kolejnym kuriozum było zamieszczenie opisu czołgu T-14 Armata, przy którym nie ma żadnych dowodów na to, że został kiedykolwiek użyty bojowo w rejonie [walk na Ukrainie]. Brakuje natomiast dość popularnych pojazdów, np. z serii Kamaz Typhoon w konfiguracji 4x4 (patrz. medycznej Linza) oraz Gaz Tigr. Dziwi też brak ukraińskiego czołgu Opłot, kompleksu Neptun i francuskich haubic Caesar. Polski czytelnik na pewno zada sobie pytanie: czy jest w niej opis polskiego sprzętu podarowanego/sprzedanego Ukrainie? Tak, ale nie jest to zasługą autora. Gdyby nie aneks polskiego wydawcy to fakt ten w ogóle nie zostałby odnotowany. Ta "ponadprzeciętna przeciętność" nie wynika z braku dostępu do informacji (warto wspomnieć, że książka opisuje już będące w ukraińskiej służbie czołgi Challenger i Abrams) tylko z czystego lenistwa Dougherty'ego, któremu zwyczajnie nie chciało się zająć głębszym riserczem. Słabo... Widać, że całość była tworzona "na szybko" i pod słabo zorientowanych laików.

5/10 - tylko za ilustracje i aneks polskiego wydawcy.

P.S cynicznie wspomnę o tym, że w tytule znajduje się "błąd". Powinien on poprawnie brzmieć: Broń w wojnie NA Ukrainie. Niby nic nieznaczący szczegół, ale mówi wiele o tym, jak polityczna poprawność w połączeniu z idealistyczną słabością przegrywa z silną diasporą potrafiącą zmienić na swoją korzyść od dawna panujące reguły. Szkoda, że Polacy tak nie potrafią... Widocznie większości wystarczy "moralne przywództwo" i naiwny idealizm. Na tym silnego i poważnego państwa się nie zbuduje.

Spodziewałem się książki co najwyżej przeciętnej, a dostałem jeszcze mniej niż oczekiwałem. Martin J. Dougherty przygotował tę książkę po przysłowiowych łebkach i odnoszę wrażenie, że wiele opisów prezentowanej broni znalazło się w niej tylko dlatego, że była okazja aby wykorzystać te same grafiki, które ukazały się w trzech innych publikacjach (!). Kolejnym kuriozum było...